top of page
beeld bruno.jpg
Bruno
00:00 / 02:42

Ik ben Bruno, 34 jaar oud. Ik heb 3 kinderen en werk als gerant in een supermarkt en als flexi-jobber. 

Ik was 8 jaar getrouwd, we woonden net 1 jaar in ons samen gekochte huis toen mijn vrouw wou scheiden. Van de éne op de andere dag stond ik op straat. Ik heb de kinderen de ene week wel en de andere week niet. Eerst trok ik een maand of vier-vijf terug in bij mijn moeder om wat te kunnen sparen voor de waarborg (van een huurwoning) en zo. Ik schreef me onmiddellijk in voor een sociale woning en sta nu reeds 5 jaar op de wachtlijst. Ik was een man alleen met 3 kinderen en stond op straat, ik dacht dat ik toch op iets van voorrang zou kunnen rekenen. Maar blijkbaar was dit niet zo.

Een half jaar geleden klopte ik ook aan bij het OCMW. Ook zij zetten mij op de wachtlijst. De maanden komen heel rap achter elkaar als het over de huurprijs gaat, om van de energie maar te zwijgen. Ik betaal nu 780 € voor mijn appartement. Ge kunt er bijna een huis mee afbetalen. 

Ik heb echt gezocht om een degelijke woonst te vinden in functie van de kinderen, de school, mijn werk. Ik wou echt niet dat ze niet in een krot samen op een kamer moesten leven. Gelukkig vond ik mijn huidige appartement en ik konden we er direct in. 

De woonsituatie is momenteel niet slecht. Het is niet de grote luxe maar ik heb voor iedereen een kamer en we hebben alles wat nodig is.

 

Een sociale woning zou ervoor kunnen zorgen dat de maandelijkse huurprijs wat naar beneden gaat. Als ik kon huren aan 500 € zou ik al content zijn. Nu moet ik lening na lening aangaan om uit de kosten te geraken. Maar dat gaat niet, zo maak ik gewoon een put. Ik had een slechte periode na de scheiding en had wat pech. Die toestanden blijven me achtervolgen, nu nog moet ik bijlenen om de gevolgen ervan en de gewone dagelijkse uitgaven te betalen. 

Ik moet echt niet zot doen met de kinderen. Dat doet mij pijn. Ik maak ook schulden om eens naar hier of daar te kunnen gaan met mijn kinderen of om ze iets te kunnen geven. Ik wil niet dat de kinderen merken dat we niet rondkomen. Een sociale woning zou mij kunnen helpen om mijn kinderen een zo normaal mogelijke, zorgeloze jeugd te bezorgen. Momenteel onderzoekt het OCMW of ik recht heb op een huursubsidie.

bottom of page